අපි කාලයක් බලන් හිටපු මළ ගෙදරක ගියා මීට කාලෙකට කලින්. අනේ වාසනාවන්. අවුරුදු ගානක් බලන් හිටියා ඕකට. දන්නා කියන ගොඩක් එවුන් ඇවිත් හිටියා. ඔය අතර අපේ අතා දවස් දෙකක් තුනක් එහෙම ඉදලා එහෙ පවුලේ එකෙක්ම වගේ වෙලා. පිටින් එන අය අහනවලු "පුතා මෙහේද?" කියලා.
අතා, ගහේගේ අම්ම නැති උනා කියලා තමා ගහේගේ අත්තම්මගේ මළගෙදර ඇවිත් තියෙන්නේ. මේකා ලජ්ජා නැතුව ගහෙට කියනවා "අඩෝ සොරි බං, මට උබලගේ අම්මා මරන්න සිද්ද උනා. උබ වැඩේ ලික් කරන්න එහෙම එපා" කියලා. මේ වගේ පුත්තු රටකට සම්පතක්.
කතා කර කර ඉන්න ගමන් අතා පොඩි එකෙක් පෙන්නලා කියනවා,
"අඩෝ උබ දන්නවද? මේකට කියන්නේ බාගයා...
මේකාගේ පියා හවසට ගහන්න තිබ්බ බාගයක් මේකා තනියම ගහලානේ....
පව් බන් අර වැඩ කරලා, වැඩ කරලා මහන්සි වෙලා ගෙදර එන මනුස්සයා, එක්කෝ කාලක් ගහපන්, අර මනුස්සයාට ඉතුරු කරලා.....
නැත්තම් කාලක් ගහලා ඉතුරු ටිකට වතුර පුරවපන් අපි වගේ...."
ඔන්න ඔහොමයි වැඩිහිටියෝ වශයෙන් පොඩි එවුන්ට උපදෙස් දෙන්නේ. ඉගෙනගනිල්ලා...
